موزیک

میکس:

میکس موسیقی ، یعنی ترکیب تمام چیزهایی که در پروژه شما وجود دارد . مثل صدای خواننده ، صدای سازها و ... این صداها ممکن است ضبط شده باشند و یا ساز مجازی VST باشند .

ترکیب صداها یعنی برای هر کدام از صدا ، میزان مناسبی از بلندی صدا Level در نظر بگیرید ، صداها را اکولایز کنید و یا کمپرس کنید ، همینطور افکت هایی که به صداهای خام پروژه رنگ میبخشند و ...

همین چند مثال بالا از کارهای مهم میکس است .

میکس ، مثل جور کردن تکه های پازل است . در عین حال که تکه های پازل را باید پیدا کنید ، باید مطمئن شوید همه چیز به درستی به هم متصل شده اند .

در نهایت هم دستی به سر و روی آنچه انجام داده اید ، باید بکشید .

بعد از اتمام میکس ، آهنگ باید حال و هوای خوبی داشته باشد و شنیدن آن باعث خشنود شدن شما شود . یعنی زمانی که موسیقی را میشنوید از همه صداها راضی باشید.

زمانی که به این مرحله رسیدید ، باید از پروژه خروجی بگیرید و تمامی اجزا و لاینهای موسیقی را به یک فایل صوتی تبدیل کنید .

هم اکنون مرحله مسترینگ فرا رسیده است .

مسترینگ:

مسترینگ موسیقی ، یعنی بخشیدن شفافیت و درخشش به موسیقی . همینطور حجیم شنیده شدن آن .

بخشیندن شفافیت و درخشش یعنی موسیقی واضح شنیده شود نه کدر و بم یا تیز و گوش خراش .

حجیم شنیده شدن یعنی موسیقی پر و چاق شنیده شود نه لاغر و بدون انرژی .

به طور ساده ، گوش دادن به موزیک بعد از مسترینگ نباید باعث به وجود آمدن حس انفجار در اسپیکرها شود ، به عبارتی سطح صداها با یکدیگر متعادل و در کل آهنگ حس گیرایی داشته باشد .

یکی از بزرگترین تفاوت های مسترینگ با میکس این است که در مسترینگ شما تنها با یک لاین صدا سر و کار دارید ، در صورتی که در میکس با تعداد زیادی از لاین ها روبرو هستید .

مستریگ نسبت به میکس بحثی مبهم و سر بسته تری است ، یعنی مسترینگ پروسه ای ست وابسته ای به علم در این زمینه !

شاید بتوان میکس را با آزمون و خطا به جایی رساند ، اما مسترینگ تحت هیچ شرایطی با آزمون و خطا نتیجه نخواهد داد .

به طور کلی

برای انجام میکس نیاز به حرفه ای بودن نیست و از همین الان میتوانید شروع به میکس کردن کنید اما برای مسترینگ بدون شک باید یک حرفه ای باشید .

خوب است بدانید ، میکس و مسترینگ به طرز باور نکردنی بهم متصل هستند . یعنی اگر استاد مسترینگ باشید ، و کسی برای شما پروژه غیر حرفه ای میکس شده برای مسترینگ ارسال کند ، قطعا با مشکل روبرو خواهید شد و نمیتوانید دقیقا آنچیزی که برای مسترینگ در نظر دارید پیاده کنید . و تنها راه آن تصحیح میکس است .

پس در هر صورت میکس هم باید حرفه ای انجام شود تا در مرحله بعدی یعنی مسترینگ همه چیز به خوبی پیش برود و پازل شما تکمیل شود .

هم اکنون پلاگین و نرم افزارهای متعددی وجود دارد که انجام میکس و مسترینگ را در استودیو خانگی راحت تر کرده است . به همین دلیل است که بسیاری از آهنگسازان پروژه های خود را در خانه میکس و مسترینگ میکنند . هر چند کیفیت خروجی که توسط مهندس صدا و در استودیو تجاری انجام شده به مراتب بالاتر از میکس و مسترینگی که آهنگساز و در استودیو خانگی خود انجام داده است .

در نگاه علمی، دستگاه‌های موسیقی به مجموعه‌ای از گلچین موسیقی و چند نغمه (گوشه) اطلاق می‌شود که با هم در گام، کوک و فواصل نت هم‌آهنگی دارند. موسیقی سنتی دارای هفت «دستگاه» است. در واقع «دستگاه‌ها» مجموعه‌ای از گوشه‌ها هستند که بر اسا‌س منطقی درونی کنار هم قرار می‌گیرند و هر یک حال‌ و هوای خاصی را القا می‌کنند. مثلاً آن را پرهیجان می‌کنند یا غمگین یا حماسی و…

اما «دستگاه‌ها» به شیوه‌ای که ما امروزه آنها را می‌شناسیم از دوران قاجار در موسیقی ایران معمول شده‌اند و به واسطه‌ی داشتن گوشه‌ها، موسیقی ما را از تمام موسیقی‌ های دنیا متمایز می‌کنند. این گوشه‌ها در فرم‌های مختلفی چون پیش‌درآمد، درآمد، چهارمضراب، آواز، تصنیف و رِنگ تقسیم‌بندی می‌شوند.

دستگاه از دو واژی (دست)و (گاه)به معنای مکان، زمان و نغمه تشکیل شده و مانند لغت پهلوی ((دستان)) در موسیقی دوران ساسانی، به نوعی موسیقی که با دست اجرا می شود، اشاره می کند.

1- دستگاه شور

دستگاه «شور» را مهم‌ترین دستگاه موسیقی ایرانی و مادر تمامی دستگاه‌ها می‌دانند؛ چرا که پنج آواز مهم از آن منشعب شده است. شور در زبان عِبری به معنای آواز و سرود است و از دوره ساسانیان وارد زبان فارسی شده است؛ نکته‌ای که «عباس اقبال‌آشتیانی» نیز روی آن صحه می‌گذارد. به عقیده داریوش طلایی، تمام ساختارهای مُدال در ردیف موسیقی ایرانی بر اساس چهار دانگ بنا می‌شود که به آنها «دانگ‌های بنیادین» می‌گویند و یکی از این چهار دانگ بنیادین، دانگ اول دستگاه شور است.

اسامی برخی از گوشه‌های دستگاه شور عبارت‌اند از کرشمه، نغمه، حزین، زیرکش سلمک‌، سلمک، گوشه ابوعطای بزرگ، مجلس‌افروز، دوبیتی، رضوی، شهناز، مثنوی، بیات‌کرد، ضرب‌اصول و شهرآشوب.

2- دستگاه نوا

دستگاه نوا نه زیاد شاد است و نه زیاد حزن‌انگیز و البته در موسیقی سنتی کمتر اجرا شده است. برخی از اساتید مثل علی‌نقی وزیری و روح‌الله خالقی، نوا را مشتق از شور دانسته‌اند؛ اما این دستگاه دارای تفاوت در نُت شاهد و ایست و همچنین شخصیت مستقل آوازی با شور و مشتقات آن است.

مقام نوا یا نوی در موسیقی قدیم ایران مقام دوم از دوازده مقام اصلی موسیقی بوده است. در مقایسه با موسیقی کلاسیک غربی، مقام نوا از منظر فواصل با گام مینور یا گام کوچک نزدیکی بسیاری دارد. مقام نوا در قدیم دارای دو شعبه با نام­های «نوروز خارا» و «ماهور» بوده است. اما قدمت کاربری نام نوا به پیش از تکوین مقام­های موسیقی بازمی­گردد.

دستگاه نوا از منظر فواصل و مایه ی گوش ها با دستگاه شور پیوندی آشکار دارد. گفته میشود که نت درجه چهارم در درآمد شور همان نت شاهد در درآمد نوا است. رابطه میان این دو دستگاه تا آنجاست که علینقی وزیری و پیرو او روح الله خالقی نوا را یکی از متعلقات شور دانسته اند. به نظر میرسد دیدگاه آنان نشات گرفته از این واقعیت است که با آغاز اجرا از درجه چهارم شور میتوان به نوا رسید. از آنجا که به همین طریق میتوان از همایون نیز به بیات اصفهان ورود کرد، و آواز بیات اصفهان نه دستگاهی مستقل که از متعلقات دستگاه همایون در نظر گرفته شده است، این دو موسیقی شناس بزرگ دستگاه نوا را دارای کیفیات یک دستگاه مستقل ندانسته اند.

3- دستگاه ماهور

دستگاه ماهور یکی از گسترده‌ترین دستگاه‌های موسیقی ایرانی است و در ردیف‌های گوناگون در حدود 50 گوشه را در بر می‌گیرد و به علت حالت و ملودی روانی که دارد، اغلب به صورت موسیقی شاد در جشن‌ها و اعیاد نواخته می‌شود. این دستگاه، دارای گوشه‌های متنوعی است که با مقام‌های کاملاً متفاوت در سه بخش بم، میانی و زیر اجرا می‌شود.